محدودیت‌های ژئومورفولوژی برای توسعه‌ی شهر
ساخت یک شهر چشم‌انداز جدیدی را با دیوارهای لخت بلند و سطوح هموار، باریک و طولانی به وجود می‌آورد که بعضی‌اوقات با آبراهه‌های مصنوعی یا طبیعی مستقیم یا توده آب‌های تزئینی جدید قطع می‌شوند. ایجاد این وضعیت جدید سبب تغییر و تبدیل وسیعی در میزان مصرف انرژی، آب و مواد می‌شود که آثار آن تحریک و حتی تغییر فرایندهای ژئومورفولوژیک را موجب می‌شود.
باوجود چنین تغییراتی در میزان مصرف انرژی، آب و مواد که موجب فعال شدن فرایندهای ژئومورفولوژی می‌شود، چشم‌انداز جدید نیز نمی‌تواند بدون توجه به بخشی از چشم‌اندازهای قبلی ایجاد شود. هرکسی که در خرید قطعه زمینی برای ساخت خانه، کارخانه، مدرسه، بیمارستان یا اداره‌ای است، می‌خواهد بداند که آن قطعه زمین برای توسعه‌ی منظورهای یادشده مناسب است یا خیر. مناسب بودن زمین با عوارض متنوع زمین و ویژگی‌های خاک تعیین می‌شود.

اگر زمین شیب تندی داشته باشد ناپایداری دامنه ممکن است یکی از عوامل محدودکننده باشد؛ برای مثال، دامنه‌های شهرک ولی‌عصر تبریز حتی با زاویه‌ی شیب نه درجه به دلیل ماهیت رسی و مارنی، شکست برمی‌دارند. دامنه‌ای که امروز پایدار به نظر می‌رسد ممکن است زمین‌لغزشی قدیمی‌باشد که در صورت برهم خوردن تعادل ناپایدار شود. چنین محدودیت‌هایی ممکن است با استفاده از فنون مهندسی مناسب مهار شود، امام این‌گونه اقدامات هزینه‌هایی را به کاربران زمین تحمیل می‌کند. بااین‌حال اگر به محدودیت‌های قبل از شروع ساخت‌وساز توجه نشود، ساختمان‌های جدید ممکن است در آینده دچار خسارت و حتی تخریب شوند و ضرر زیادی را به مالکان زمین، دارایی‌های همسایگان و در مقیاس وسیع‌تر به جامعه وارد کنند.